Bu gün, yetim kalışımın 17. Yıldönümü.

Benim için hazin bir gün.

17 yıl önce bu gün babamı kaybetmiştim.

İnsan, kaç yaşında olursa olsun, babasını kaybedince yetim kalır.

O gün, bu gündür yetimim ben.

Babasını özlemle anan, yüreği O’nun yokluğu ile yanan bir yetim.

O, bir yetim hamisiydi.

Henüz, köyde yaşıyorduk.

Küçüktüm.

O da, Demokrat Parti’nin Merkez İlçe Başkanı.

Partili arkadaşlarıyla köyleri dolaşırken kimsesiz bir yetim çocuğa rastlar.

Yüzü gözü yara içinde olan çocuğu aldığı gibi evimize getirmiş.

Bir kardeşimiz daha oldu. Manevi kardeşimiz.

İlkokula onunla birlikte gittik.

Sonra onu Erzincan Askeri Lisesine yazdırdı.

Sonraki gelişlerinde üzerinde subay elbiseleri vardı.

Ortaokul üçüncü sınıfta 27 Mayıs darbesi oldu.

Darbe, hem bizi, hem onu vurmuştu.

Morali bozulan manevi kardeşim askeri liseyi bırakmış, İstanbul’dan geri gelmemişti.

Sonra, daha büyük yaşlarda iki büyük manevi kardeşim daha oldu.

Liseyi birlikte bitirdik birisiyle.

Öteki okumadı, matbaa işçisi olarak kaldı.

Halkın içinde yaşayan bir siyasetçiydi.

Evimiz artık Erzurum’daydı.

Her sabah ilçelerden ve köylerden gelen insanlar, evimizin önünde babamı beklerlerdi.

Her birinin sorunuyla ayrı ayrı ilgilenir, çözmeye çalışırdı.

İnsanlar onu çok sevdiler.

Adalet Partisi Merkez İlçe ve İl başkanlıkları.

Belediye Meclisinde partisinin grup başkanı,

İl Genel Meclisi üyesi.

Yıllarca iktidar partisinin ön saflarında bulunmuş bu insan, servetine servet katmayı hiç düşünmediği gibi, varını yoğunu bu uğurda tüketti.

Yaptıklarına hiçbir zaman karşılık beklemedi.

Hediye bile kabul etmedi.

Öldüğünde bize parlak bir miras bırakmadı ama şerefli bir isim bıraktı.

Çok yakışıklıydı. Çok iyi giyinirdi.

Erzurumlular O’na "Erzurum’un Ayhan Işık’ı" derlerdi.

Ankara’dan son uğurlayışımda son bakışını halâ unutamıyorum.

Sanki, son ayrılık olduğunu bilerek gitti.

Üç gün sonra da kötü haberi arkadaşım Tünay’dan aldım.

O "biraz hasta" dedi ama ben kaybettiğimizi anladım.

Bizim Erzurum’da ölümler, yakınlarına hep böyle haber verilir.

Ruhu şâd, mekânı cennet olsun.

Seni çok özledim sevgili babam.