0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Emel ZALALTUNTAŞ

“İnsanoğlu, kaderini değiştirmek için düşünce şeklinde devrim yapmalıdır. İkinci el fikirleri ve inançları terk etmelidir. Korkuyu ve olumsuz duyguların kökünü kurutmalıdır. İnsan korkusuz doğar.”
STEFANO D’ANNA
İnsanın kader çizgisi nedir? Kader denilince bir çok insanın aklına çaresizce yaşanılanları kabullenme, hiçbir çaba içine girmeyerek, olanı değiştirmeyi denememek gelebilir. Bizler seçme hakkına sahip olarak geldiğimiz şu dünyada, sahip olduğumuz ve bizi diğer canlılardan ayıran akıl etme özelliğimizle var olan olaylar karşısında seçim yapma hakkına sahibiz. Olanı değiştiremeyiz belki ama olana verdiğimiz yanıtları değiştirebiliriz. Verdiğimiz yanıtlar ile hayatın içinden kolaylıkla geçmek mümkünken hiçbir şey yapmadan mağduru oynamak, kendine acımak, kendini acındırmak veya kader mahkumu rolüne girmek ne kadar doğru? Hepimiz bazı deneyimlerin içinden geçiyoruz; çoğumuz korkularımız yüzünden seçim bile yapamıyoruz çünkü öğrendiğimiz, doğru olduğuna inandığımız, hatta doğruluğunu hiç sorgulamadığımız inançlarımız, bizi karar vermekten veya farklı düşünmekten alıkoyuyor. Bizi zora düşüren, tabiri caizse dibe vurma noktasına getiren bir olaya maruz kalana kadar belki de belli bir süre durumun tuhaflığının farkında bile olmuyoruz. Peki biz neden bu kadar korkuyoruz? Tüm evreni kusursuz yaratan, insanı kusurlu ve eksik mi yarattı? Tabi ki eksiksiz yaratıldık sadece eksik olmadığımızı belki unuttuk belki de eksik olduğumuza inandık. Kader dediğimiz şey seçtiğimiz anne, baba, kardeş, eş ve deneyimler ile bu deneyimleri yaşarken bize ipuçları veren insanlardan oluşan bir çeşit kurgu mu? Bunları değiştiremiyoruz değil mi, peki bunlarla kurduğumuz ilişkiyi bizim seçimlerimiz belirlemedi mi? Farz et ki bir gemiye bindin, yolculuğun ne kadar süreceğini bilmiyorsun, nereye varacağını da bilmiyorsun, dümenin başında sadece sen varsın ve gemide sana eşlik eden birkaç kişi… Nereye gideceğini sana eşlik edenler değil, sen belirlemelisin. Çünkü dinlenmek için limanlara ihtiyacın olacak, gemiden inenler ve gemiye binenler olacak ama sen hep dümenin başında olacaksın. Herkesin tıpkı parmak izi gibi kendine özel bir yol haritası olmalı, başkalarının tecrübelerinden veya fikirlerinden faydalanmayı tercih edebiliriz ancak şu unutulmamalıdır ki yolculuk her zaman keyifli olmayabilir, yanlış yollara girmemize hatta büyük fırtınalarla boğuşmak zorunda kalmamıza neden olan fikir alış verişlerinde bulunabiliriz. Bu fikir alış verişlerinin bedelini de biz öderiz. Neyi ve kimi neden seçtiğimizi fark etmek, kendimize dair bize çok fazla ipucu verir. Ne kadar kendine yaklaşırsan ve kararlarını sezgisel bir yaklaşımla, korkusuzca, bilinçli bir şekilde yaparsan yolculuk sırasında daha cesur, daha güvende ve daha güçlü hissedersin. Dışardan onay bekleyen veya özgün olmaktan korkanlar keşfedecek bir ben olduğuna inanmayanlardır ve hikayeleri benzerdir. Bizler birbirimize benzer olarak yaratılmadık ki; aynı anneden babadan olma kardeşlerimizle bile benzemiyorken aynılaşma çabamız neden? Herkesin ruhundaki özgünlüğü keşfetmek için geldiği dünyada sen kendine ne kadar yaklaştın ve kendin olarak ne kadar yol aldın?