Bu sakatlık yüzünden İzmir’de istediğimiz gibi antrenman yapamıyorduk. Ayrıca yaşamını sürdürmek için belediye dahil bölük pörçük iş buluyordu yani bir türlü düzen tutturamadı, çok zorlanıyordu. Yetenek bir taraftan sakatlık ve iş bulmada zorlanma bir taraftan onu çok hırpaladı. Bu arada bayrak takımının da önemli adamıydı.
Mehmet Solmaz’ı 800 m konusunda ikna etmiştim. Çünkü 400 m, 400 m engellinin karşılığı değildi. 800m 400 engelin karşılığıydı. Son üç engelin zorluğu ancak bu şekilde ortadan kaldırılabilirdi. Nitekim Fahir Özgüden ve Cengiz Akıncı’nın çok iyi 800 m dereceleri olduğunu ona anlattım. O dönemde dünyada da Edwin Moses USA ve Herold Schmid Almanya rekabeti vardı ve onların da 800 m leri çok iyiydi.
Uluslararası yarışta Bulgarların 400 m cisiyle yarıştı ve az farkla ona geçildi. Aynı yarışta Bulgarların Olimpiyat finalisti 400 m engelcisiyle yarıştı ve Mehmet fark atarak onu geçti.
Mehmet Solmaz sporu bırakmıştı 2007’de sahaya beni ziyarete geldi. Ben atletlere antrenman veriyordum, bu sırada başka bir atlet 400 m koştu. Bitirince antrenörü yanına çağırdı ve atlet gitmedi. Karşılıklı küfürleştiler. Mehmet Solmaz bana, “Hocam biz sizin bakışınızdan çekinirdik. Bu ne hal, ben bir daha bu sahaya gelmem” dedi ve gitti.
Yazıyı şöyle sonlandırmak istiyorum. Mehmet Solmaz’ın atletizme başlamasıyla aranan kan bulunmuş oldu. Başarısızlıkla hiç yolu kesişmedi, hiç yüz yüze kalmadı, Allah sevaplarını artırsın.
