Ünlü şairimiz Necip Fazıl Kısakürek, muhteşem Sakarya şiirinde der ki: “Sakarya, kandillere katran döktü geceler. Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya! Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!” Şiirin sonunu şöyle bağlar: “Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk Sakarya!” Her gün şehit haberleriyle yüreğimiz yanıyor. Korkulara uyanıyoruz. Nereden ne geleceğinin endişesiyle irkiliyoruz. Güvensiz yaşıyoruz. Tabii buna yaşamak denirse... Parçalara ayrıldık. Her birimiz, yek diğerimize tuhaf bakışlarla  bakar olduk. Hoşgörümüzü kaybettik. Vicdanımızı yaraladık. Adalet duygumuzu yitirdik. Sessiz çığlıkların mazlumları arasında yaşıyoruz. Öz vatanımızda sahipsiz gibiyiz. Korkuların esiri olduk. Genç fidanlarımız toprağa düşüyor. Anaların babaların ağıtları arşa yükseliyor. Toplum yas içinde. Yok mudur kurtaracak bahtı kara maderini? İş sana düşüyor ey milletim, uyan artık! Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk! Olup biteni gör artık, anla artık. Mühür senin, ferman senin elinde. Mührünü doğru yere vur, durdur bu karanlık gidişi!