2 Temmuz 1993’te Sivas Madımak Oteli’nde 33 aydın, sanatçı ve şair ile 2 otel görevlisinin yakılarak katledilmesinin üzerinden 32 yıl geçti. O gün yaşananların tanığı yazar Hidayet Karakuş, yıllar geçse de acının ilk günkü gibi taze olduğunu belirtti.
Cumhuriyet'ten Mehmet Şakir Örs'e konuşan Karakuş, her 2 Temmuz’da yüreğinde ve bilincinde yeniden canlanan o dehşet günü şu sözlerle anlattı:
“Oteldeki her dakika, gözümün önünden geçiyor. Camların şangırtılarını, sokakta yükselen şeriat çığlıklarını hâlâ duyuyorum. Sonu belirsiz bekleyişimizi anımsıyorum.”
“Dava zamanaşımıyla bitti, ama acıların bittiğini mi sanıyorlar?”
Madımak Katliamı’nın ardından geçen 32 yılın, yaraları sarmaya yetmediğini vurgulayan Karakuş, adalet sürecindeki eksikliklere dikkat çekti.
“Devlet yaraları sarmayı hiç düşünmedi. Mahkemeler sanıkların şovlarına sahne oldu. Kimi saklandı, kimi yurtdışında iş kurdu, ceza almadı. Dava zamanaşımıyla bitti diye acılar da bitti mi sanılıyor?” dedi.
“Sivas’ta yakılan her canın şiiri, romanı yazılmalı”
Yazın dünyasında da bu büyük acının yeterince işlenmediğini ifade eden Karakuş, edebiyatçılara ve aydınlara çağrıda bulundu:
“Sivas’ta yakılan her insanın, geride kalanlarıyla birlikte şiiri, romanı, öyküsü yazılmalı. Aydınlarımız bu olayı insanlığın tarihsel akışı içinde değerlendirerek karanlıkla aydınlık arasındaki savaşta taraf olmalıdır.”
“Bugün en büyük sorun: Hak, adalet ve hukuk”
Sözlerine günümüz Türkiye’sinin temel sorunlarına değinerek devam eden Karakuş, aydınlanmanın gerekliliğini vurguladı:
“Bilimden ve akıldan sapmamalıyız. Bugün ülkemizin en büyük sorunu laik, demokratik eğitim ve evrensel hukukun eksikliğidir. İnsan haklarına dayalı, çağdaş bir yapıya ulaşmak için bu sorunlar mutlaka çözülmelidir.”
“Kırk yıl önceki Türkiye’den daha gerideyiz”
Laikliğin ve bilimin ışığında ilerlemenin önemini vurgulayan Karakuş, karanlığa teslim olmamak gerektiğini belirtti:
“Bugün ülkemiz, kırk yıl önceki Türkiye’den bile geride. Aydınlanmanın karşıtlarının kör karanlığı hâlâ sürüyor. Bu nedenle bu acıları hâlâ konuşmak zorundayız.”
