Artun TALAY Eski İsveç Başbakanı Olaf Palme atletizmi seven büyük bir devlet adamıydı. Ona İsveç'te demokrasinin oturup oturmadığını sordular. Şöyle yanıtladı: "Otobüs durağına otobüs gelir, kapı açılır, durakta bekleyen iki kişi binerler, ama otobüste bir boş koltuk vardır, haliyle önce binen oturur, öbürü ayakta kalır. Demokrasi eğer onların içine sinmişse, yolun yarısına gelince oturan oturmayana yer verir ve kendi ayakta durmaya başlar. Ama henüz bu noktaya gelemedik " der. Olaf Palme'nin bu yorumunu IAAF atletizm için hiç yapmış mıdır? Atletizm de gelişmiş ülkelerin atletleri bir yıllığına yoksul ülkelerde ki şartlarda atletizm yapmaya razı olurlar mı? Yoksul ülkelerin atletleri de yine bir yıllığına gelişmiş ülkelerin atletlerinin yerine gelişmiş ülkeler de atletizm yapmak şansı bulabilirler mi? Atletizm de bu noktaya gelinmemişse IAAF demokrasi ve paylaşma konusunda başarılı olamamış demektir. IAAF dünya, Olimpiyat barajları konusun da yenilik getirdi. Kendi ülkende barajı geçmek yetmez. Bu bana inandırıcı gelmiyor, çünkü olimpiyata katılınca düşük derece yapanlar, yarışma kalitesini düşürüyor. Bu nedenle uluslararası yarışmalarda barajı geçeceksin. O da yetmez, başka uluslararası yarışlara katılıp puan toplayacaksın, bunları başarırsan dünya ve olimpiyat barajını geçmiş olursun, diyor IAAF. Ama IAAF'IN görmediği ve görmek istemediği bir durum var. Puan toplamak için yarışlara katılabilmek lazım, katılabilmek için de atletin menacerinin olması lazım. Menaceri olmayan katılamayacak gerekli puanı toplayamayacak. Çünkü yarışma için başvurduklarında listelerin dolu olduğu yanıtını alıyorlar ve yarışma şansı bulamıyorlar. Türkiye 1970 yılından beri Federasyon deneme yarışları belirli aralıklarla barajı barajı geçmeyenler için yapılır. Bu uygulamayı dönemin federasyon başkanı Jerfi Fıratlı ve onun teknik koordinatörü Cüneyt Koryürek başlatmışlardı.Hala da yapılmaktadır. IAAF bu yarışları hem Türkiye, hem de başka Ülkelerde "IAAF Deneme Yarışları" şeklinde düzenlerse, menaceri olmayıp da barajı geçemeyen ve puan toplamaya çalışan atletlere yardımcı olabilir. IAAF'ın atletizm de demokrasiyi sağlayamadığının başka bir örneği de budur. Çünkü demokrasi paylaşmak demektir. IAAF başkan ve yöneticilerine Olaf Palme'yi araştırmalarını öneririm.